Kızlarda 11 yaş (8-13) civarı başlayan ergenlik dönemi, erkeklerde kızlardan genellikle iki yıl sonra başlar (13-14). Fiziksel ve cinsel gelişmde yaşanan hızlı değişimlerin yanı sıra, bu dönemin önemli görevlerinden biri de kimlik gelişimdir. Kimlik bulma çabaları aslında doğumdan itibaren başlar; ergenlik döneminde ön plana çıkar. Ergen, hem kendisi, hem de başkaları için kim olduğu sorusunun yanıtını arar. Toplumsal beklentiler, özdeşimler, rol modelleri, aile içi ve arkadaş, çevre ile yaşanan ilişikler ve etkileşimler sonucunda kimlik yeniden şekillenir, “ben kimim, neyim” sorularının yanıtı bulunmaya çalışılır.
Cinseli, mesleki, toplumsal kimlik oluşturulmaya çalışılırken, akran ilişkileri daha ön plana geçer ve ergen ebeveynlerini de sorgulamaya başlar. Bu süreçte anne- babadan bağımsız olma çabaları, kendi bireyselliğini ispatlama ama aynı zamanda anne-babanın ilgi ve desteğine ihtiyaç duyma gibi çelişkili duygular, akademik ve duygusal yaşantıda çatışmaların yaşanması bu dönemde sıkça rastlanılan ve aileyi zorlayan durumlardır. Ergenin kendi benliğini bilinçli ya da bilinçsiz kabullenişi ile kimlik duygusu tamamlanır; çatışmaların şiddeti azalır. Her egende kimlik oluşum süreci farklı yoğunlukta yaşanır. Bu bunalım ağırlaşır ve uyum bozulur ise kimlik karmaşasından söz etmek mümkündür. Kimlik karmaşasının sağlıklı çözümü, bu durumdaki ergenin uygun danışma ve tedavi ile iyileşme sürecinden geçmesi ve kimlik oluşumunu tamamlamasıdır. Bu güçlüğü yaşayan ergenin ailesi tarafında fark edilip, hekime yönlendirilmesi, olumsuz kimlik oluşumun önlemek ve kendisi ve çevresi ile uyum içerisinde bir kimlik oluşum süreci açısından önemlidir.
